زمان رگولاتوری است، غول های فناوری قابل اعتماد نیستند!
مایک چاپل استاد تکنولوژی ارتباطی دانشگاه نوتردام در مقاله‌ای که در CNN منتشر کرده است، معتقد است غول های فناوری، قابل اعتماد نیستند و زمان تنظیم گری جدی فرا رسیده است.
او در مقاله‌اش می‌نویسد: در دو سال گذشته اعتماد عمومی به شرکت های بزرگ فناوری مورد خدشه قرارگرفته است. کمپانی فیس بوک به دلیل اجازه دادن به شرکت کمبریج آنالیتیکا برای دسترسی افسارگسیخته به اطلاعات شخصی ۸۰ میلیون کاربر عذرخواهی کرد. گوگل نیز شبکه اجتماعی خود را زمانی که اخباری مبنی بر ناتوانی‌اش در پیدا کردن آسیب پذیری امنیتی که اطلاعات محرمانه بیش از ۵۰۰ هزار کاربر را در معرض افشا قرار می داد، تعطیل کرد.
چاپل در بخش دیگر از مقاله خود به آمار اخیر یک پیمایش دانشگاهی اشاره می‌کند و می‌نویسد: در پیمایشی که هفته اخیر منتشر شده است نشان می‌دهد ۸۰% مردم آمریکا به فیس بوک، گوگل و دراپ باکس اعتماد ندارند.
وی ادامه می‌دهد: آخرین قانون مهمی که توسط کنگره آمریکا در مورد حریم خصوصی تصویب شده است مربوط به سال ۲۰۱۰ است و قوانینی که امروزه برای حریم خصوصی مورداستفاده قرار می‌گیرد به‌روشنی ناکافی است و یک بخش خیلی کوچک از یک دسته خیلی کوچک‌تر از اطلاعات را مورد هدف قرار می‌دهد!
این استاد دانشگاه می‌نویسد: قانون فعلی ممکن است یک پزشک را از منتشر کردن اطلاعات درمان شما منع کند ولی شرکت اپل را از فروختن اطلاعات پزشکی شما که از ساعت اپل به‌دست آمده منع نمی‌کند.
چاپل ادامه می‌دهد: یک رویکرد تنظیم گری متعادل، یک روش فانتزی غیر ممکن نیست. اتحادیه اروپا گام‌های بزرگی برای رسیدن به حفاظت از حریم شخصی با به‌کارگیری GDPR برداشته است. این قانون بخش بزرگی از دسته بندی اطلاعات را تحت شمول خود می‌آورد. این قانون کمپانی‌ها را ملزم می‌کند که برای دستیابی به اطلاعات شخصی، رضایت کاربر را جلب کنند یا برای افشای اطلاعات جمع آوری شده، از او اجازه بگیرند. حتی شرکت ها را ملزم می‌کند که مکانیزمی برای انجام درخواست کاربران برای پاک کردن اطلاعات شخصی آنها طراحی کنند.
استاد دانشگاه نوتردام به بازه زمانی کوتاهی که از اعمال قانون GDPR می‌گذرد اشاره کرده و می‌گوید: علی‌رغم این زمان کم، نشانه‌های مثبتی از اثرات آن در جهان و نه تنها در اروپا، دیده میشود.
چاپل در پایان مسئولیت کنگره آمریکا را دراین‌باره یادآور شده و می‌نویسد: کنگره باید یک قانون حریم شخصی جامع را تصویب کند که در آن کنترل افراد بر اطلاعات شخصی خود در فضای جدید رسانه‌ای تضمین شود. ما احتیاج به یک چارچوب تنظیم گری داریم که شفافیت را تشویق کند، رضایت و آگاهی کاربر از استفاده از اطلاعات شخصی را شامل شود و درنهایت حق ما را در حریم خصوصی حفظ نماید.