۷ مشکل قدیمی که دیگر در گوشی‌های مدرن جایی ندارند
تکامل گوشی‌های هوشمند باعث شده بسیاری از مشکلات قدیمی گوشی‌های قدیمی مثل کمبود حافظه داخلی آن‌ها، کیفیت پایین نمایشگر، عملکرد ضعیف دوربین‌ها و… برطرف شوند و گوشی‌های جدید گجت‌های مفیدتر و کاربردی‌تری باشند.
شاید گوشی‌های هوشمند امروزی در برخی از موارد به اندازه اولین گوشی‌های عرضه شده در سال‌های دهه ۲۰۱۰ جذاب و هیجان‌انگیز نباشند، اما بطور قطع تقریبا در تمام حوزه‌ها پیشرفت‌های بسیار چشمگیری داشته‌اند؛ از کیفیت دوربین گرفته تا عمر باتری، سرعت شارژ و ویژگی‌های ارتباطی و سرعت ارتباطات. بدون تردید اگر گوشی هوشمند قدیمی خود (مثلاً ساخت ۲۰۱۲) را کنار گذاشته باشید و گوشی ۲۰۲۱ خریده باشید، می‌بینید که این دو گوشی از زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند.
جالب است بدانید که گوشی‌های قدیمی مشکلاتی دارند که بسیاری از افراد از آن بی‌اطلاع هستند؛ اما خوشبختانه بخش عمده‌ای از این مشکلات در گوشی‌های جدید دیده نمی‌شوند. در این مطلب قصد داریم ۷ مورد از مشکلات گوشی‌های قدیمی را که دیگر در گوشی‌های جدید دیده نمی‌شوند، بیان کنیم.
کیفیت پایین نمایشگرهای OLED
رقابت بین نمایشگرهای OLED و ال‌سی‌دی (LCD) رقابت دیرینه‌ای است. در زمان پیدایش نخستین گوشی‌های هوشمند نیز شاهد رقابت بین این دو نوع نمایشگر بودیم و حتی این رقابت در آن سال‌ها شدت بیشتری داشت. از میان اولین گوشی‌های هوشمند دارای نمایشگر اولد می‌توان به گوشی‌های گلکسی اس و گلکسی اس ۲ و از میان گوشی‌های مجهز به LCD می‌توان به گوشی‌های ال‌جی و اچ‌تی‌سی اشاره کرد.
یکی از مشکلات اساسی نمایشگرهای اولد در گذشته، مشکل احتباس تصویر یا به جاماندگی تصویر بود. در این نمایشگرها چنانچه تصاویر ثابت یا ویدیوهایی با بخش‌های ثابت (مثلاً لوگو یا کادر زیر نویس) به مدت طولانی روی نمایشگر نمایش داده شود، در برخی از موارد جای تصویر برای همیشه روی نمایشگر باقی می‌ماند و از بین نمی‌رود. در نخستین گوشی‌های دارای نمایشگر اولد مثل گوشی بسیار قدیمی امنیا ۷ سامسونگ، وجود سایه تصاویر هوم اسکرین گوشی در سایر صفحات مشکل کاملا رایج بود.
نمایشگر اولد گوشی گوگل پیکسل ۲ نیز عملکرد بسیار بدی داشت و در آن شاهد مشکلاتی همچون تغییر رنگ آبی، ایجاد لکه‌های سیاه، عملکرد ضعیف در بازآفرینی رنگ‌ها و نمایش رنگ‌های غیر اشباع شده بودیم.
این مشکلات و سایر مشکلات مشابه در تمام نمایشگرهای اولد گوشی‌های قدیمی کم و بیش دیده می‌شد؛ اگرچه امروز هم نمایشگرهای اولد همچنان مشکلاتی دارند و مشکل اصلی آن‌ها یعنی احتباس تصویر در نمایشگرهای اولد ۲۰۲۱ هنوز هم دیده میشود، اما با دستیابی سازندگان گوشی به پیشرفت‌های مدرن و توسعه فناوری‌های مرتبط با این نوع نمایشگرها، عملکرد آن‌ها به میزان زیادی بهبود یافته است.
کیفیت کلی اولدها در گذشته نیز یکی دیگر از مشکلات اساسی این نمایشگرها محسوب می‌شد. زاویه دید اولدهای قدیمی در مقایسه با نمایشگرهای مدرن امروزی واقعا ناامیدکننده بود. در ضمن نمایشگرها در زیر تابش مستقیم نور آفتاب اصلاً خوانایی خوبی نداشتند، اما نمایشگرهای امروزی در این زمینه هم پیشرفت داشته‌اند و زاویه دید و خوانایی آن‌ها در فضای باز و در زیر نور آفتاب به میزان چشمگیری بهبود یافته است.
در گذشته هزینه تولید و قیمت بالای نمایشگرهای اولد باعث افزایش قیمت گوشی‌های مجهز به آن‌ها می‌شد، اما خوشبختانه این مشکل نیز برطرف شده و در سال‌های اخیر قیمت اولدها نیز کاهش یافته است. امروزه این نمایشگرها حتی در گوشی‌های ارزان قیمت برندهایی مثل سامسونگ و شیائومی نیز استفاده میشود.
کاهش سرعت حافظه داخلی
در گذشته سرعت حافظه‌های گوشی‌ها با گذشت چند سال استفاده از گوشی یا حتی چند ماه به میزان محسوسی کاهش پیدا می‌کرد و در دستگاه‌هایی مثل تبلت نکسوس ۷ که با مشارکت گوگل و ایسوس ساخته شده بود، به وضوح شاهد این مشکل بودیم. این تبلت اندرویدی با نوعی از حافظه داخلی بسیار کند eMMC روانه بازار شده بود. کاربران تبلت پس از گذشت مدتی از استفاده از آن واقعا کلافه می‌شدند.
منشاء این مشکل از یک سو شیوه‌ای است که اندروید برای استفاده از حافظه‌های فلش به کار می‌گیرد و از سویی دیگر به کاهش سرعت تدریجی گوشی‌ها و تبلت‌های اندرویدی پس از چند سال استفاده بازمی‌گردد. خوشبختانه گوگل از اندروید ۴.۳ به بعد ویژگی مفیدی تحت عنوان TRIM را ایجاد کرد که به حفظ عملکرد مناسب دستگاه‌های اندرویدی در بلندمدت کمک شایانی می‌کند.
انتقال سخت مخاطبین و اطلاعات شخصی
در گذشته وقتی گوشی جدیدی می‌خریدیم، باید مخاطبین را در گوشی جدید به صورت دستی وارد می‌کردیم که واقعاً کار عذاب‌آور و زمان‌بری بودِ. اما امروزه این مشکل هم به راحتی برطرف شده و با ورود به اکانت گوگل در گوشی جدید، تمام مخاطبین به آن منتقل می‌شوند. در ضمن با ورود به اکانت گوگل می‌توانید به ایمیل‌های خود، کتابخانه سرویس‌های استریم موسیقی، فایل‌های ذخیره شده در فضای ابری گوگل، فایل‌های بکاپ تصاویر و موارد دیگر دسترسی پیدا کنید.
انتقال تمام اطلاعات از یک گوشی به گوشی اندرویدی دیگر نیز با استفاده از سرویس‌های گوگل به راحتی امکان‌پذیر است؛ به عنوان مثال می‌توانید تمام فایل‌های گوشی خود را در حافظه‌های ابری مثل گوگل درایو ذخیره کنید تا زمانی که گوشی جدید خریدید به راحتی بتوانید فایل‌های پشتیبان را به گوشی جدید انتقال دهید.
در ضمن هر یک از برندهای سازنده گوشی‌های اندرویدی، روش‌های اختصاصی مفیدی را برای انتقال اطلاعات از یک گوشی به گوشی دیگ در محصولات خود ایجاد کرده‌اند. گوشی‌های آیفون بهترین عملکرد را در این زمینه دارند.
زوم دوربین بی‌کیفیت
دوربین نخستین گوشی‌ها در زمینه زوم اصلاً عملکرد خوبی نداشتند و تنها زوم دیجیتالی (کراپ کردن بخشی از عکس) با دوربین تک‌لنزی توسط آن‌ها امکان‌پذیر بودِ؛ اما در چند سال اخیر وضعیت دوربین گوشی‌ها بسیار بهتر شده و دوربین گوشی‌های پرچمدار در این زمینه عملکرد بسیار خوبی دارد. امروزه دوربین‌های رده‌بالا دارای لنز تله فوتوی جداگانه با قابلیت زوم دو، سه و پنج برابر هستند که امکان ثبت تصاویر زوم‌شده با کیفیت بالا را فراهم می‌کنند و از این نظر کاملا بر گوشی‌های قدیمی برتری دارند. حتی برخی از گوشی‌ها دارای دو لنز تله فوتو هستند که یکی از آن‌ها مختص زوم در فاصله نزدیک و دیگری برای زوم در فواصل دور طراحی شده است.
متاسفانه دوربین تمام گوشی‌ها دارای لنز تله فوتو نیستند؛ اما تعداد بسیار زیادی گوشی‌های فاقد این نوع لنز نیز از فناوری‌های ایجاد شده برای زوم بهتر برخوردارند. این گوشی‌ها چنین موفقیتی را مدیون فناوری جدیدی تحت عنوان زوم هیبریدی هستند. در این فناوری زوم دیجیتال، زوم اپتیکال و ویژگی‌های نرم‌افزاری با یکدیگر ترکیب می‌شوند تا در هنگام زوم به بهترین شکل ممکن عمل کنند.
برندهای مختلف به اشکال مختلفی از این فناوری استفاده می‌کنند؛ مثلاً دوربین برخی از گوشی‌های گوگل پیکسل مجهز به فناوری زوم با رزولوشن بالا (Super Res Zoom) هستند که یکی از زیر شاخه‌های زوم هیبریدی محسوب میشود و به دوربین کمک می‌کنند با گرفتن چند عکس چند فریمی، جزئیات را تا جای ممکن ثبت کنند تا در هنگام زوم دیجیتال و کراپ کردن عکس از کاهش کیفیت تصویر جلوگیری شود.
برخی از گوشی‌های سامسونگ مجهز به فناوری مشابهی تحت عنوان زوم هیبریدی اپتیکال (Hybrid Optic Zoom) هستند که یک لنز تاشو به همراه یک حسگر تصویر با رزولوشن بالا در آن‌ها دیده می‌شوند که با کمک یکدیگر زوم ۳ یا ۱۰ برابر را امکان‌پذیر می‌کنند. همچنین دوربین اصلی برخی از گوشی‌های ال‌جی و سایر برندهای مطرح دارای رزولوشن بسیار بالایی هستند (۴۸ تا ۱۰۸ مگاپیکسل) و میتوانند با استفاده از تمام پیکسل‌ها زوم در فواصل کوتاه را به راحتی و بدون افت کیفیت انجام دهند.
اگرچه دوربین‌های فاقد لنز تله فوتو قادر به ثبت تصاویر زوم شده عالی نیستند، اما قطعا در این زمینه یک قدم جلوتر از گوشی‌های قدیمی هستند و اصلا دور از انتظار نیست که دوربین‌های فاقد لنز تله فوتو تصاویر زوم شده با زوم دو برابر را با کیفیت عالی را ثبت کنند.
فضای ذخیره‌سازی محدود
۱۰ سال قبل معمولاً گوشی‌ها با ۸ گیگابایت حافظه داخلی عرضه می‌شدند و از کارت حافظه نیز پشتیبانی می‌کردند؛ گوشی های رده‌بالا و پرچم‌داران هم معمولاً با حافظه‌های داخلی ۱۶، ۳۲ و ۶۴ گیگابایتی عرضه می‌شدند. این میزان از حافظه برای بسیاری از کاربران کافی نبود و حتی برخی از گوشی‌های ارزان‌قیمت تنها دارای حافظه داخلی ۴ گیگابایتی بودند. قطعاً عدم برخورداری از حافظه کافی یکی از مشکلات اصلی نخستین گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شد.
اما کاربران گوشی‌های ۲۰۲۱ و سایر گوشی‌های جدید دیگر مانند گذشته نگران حافظه‌های کم گوشی‌های خود نیستند؛ زیرا سازندگان گوشی جهت کاهش هزینه تولید، با حافظه‌های eMMC و UFS در سال‌های اخیر ظرفیت حافظه گوشی‌های خود را افزایش داده‌اند. امروز به راحتی می‌توانید گوشی ارزان‌قیمتی با حافظه داخلی ۳۲ تا ۱۲۸ گیگابایتی را بخرید؛ حتی گوشی ردمی ۹ شیائومی با ۳۲ گیگابایت حافظه داخلی قیمتی کمی بیش از ۳ میلیون تومان دارد. یا برای مثل گلکسی ام ۱۲ سامسونگ با حافظه داخلی ۱۲۸ گیگابایتی، قیمتی نزدیک به ۴.۵ میلیون تومان دارد.
از سوی دیگر با پیدایش حافظه‌های ابری و سرویس‌های مختلف ارائه‌دهنده خدمات ذخیره‌سازی اطلاعات در این حافظه‌ها، کاربران دیگر مانند گذشته نگران کم بودن حافظه گوشی خود نیستند. اگرچه استفاده از فضای ذخیره‌سازی رایگان بدون محدودیت برای ذخیره کردن تصاویر در گوگل فوتو که یکی از مهم‌ترین سرویس‌های حافظه ابری محسوب میشود، دیگر امکان‌پذیر نیست؛ اما این سرویس هنوز هم ۱۵ گیگابایت فضای رایگان برای ذخیره کردن اطلاعات در اختیار کاربرانش قرار می‌دهد و افراد میتوانند از قابلیت ذخیره خودکار اطلاعات در این حافظه بهره‌مند شوند.
از سوی دیگر تصاویر و ویدیوها برای ذخیره‌سازی نسبت به قبل بیشتر فشرده می‌شوند و فضای کمتری را اشغال می‌کنند؛ زیرا به لطف ایجاد کدک‌های HEIF (کدک تصاویر) و HEVC (کدک ویدیوها) فشرده‌سازی و کاهش حجم تصاویر و ویدیوها به بهترین شکل ممکن و بدون افت کیفیت انجام میشود؛ خوشبختانه امروزه اکثر پلیرهای جدید از این دو کدک پشتیبانی می کنند و برای تماشای آن‌ها هیچ مشکلی وجود ندارد.
عملکرد و سرعت پایین عکاسی HDR
نخستین گوشی‌های دارای قابلیت عکاسی HDR عملکرد بسیار بدی در این زمینه داشتند و برای ایجاد تصاویری با دامنه دینامیکی گسترده تنها چند فریم تصویر با نوردهی متفاوت را با یکدیگر ترکیب می‌کردند. در این تصاویر جزئیات قسمت‌های تیره بدون اینکه جزئیات قسمت‌های روشن از بین بروند، ثبت می‌شد.
متاسفانه تا مدت زیادی اصلاً نمی‌توانستیم روی تصویربرداری HDR گوشی‌های قدیمی حساب باز کنیم؛ زیرا پردازنده‌های گوشی‌های اوایل دهه ۲۰۱۰ در گرفتن و ترکیب چند فریم با یکدیگر سرعت عمل کافی را نداشتند که باعث محو شدن برخی از قسمت‌های تصویر و دنباله‌دار شدن آن‌ها می‌شد؛ بنابراین کیفیت تصاویر HDR به شدت کاهش می‌یافت.
عملکرد گوشی‌های عرضه شده در سال‌های میانی دهه ۲۰۱۰ مثل گلکسی اس ۵ به میزان قابل توجهی نسبت به قبل بهبود یافته بود. در این گوشی‌ها فریم‌ها سریع با یکدیگر ترکیب و تصاویری بدون محوشدگی و دنباله‌دار شدن ایجاد می‌شدند. در گوشی‌های برخی از برندها مانند گوشی‌های سامسونگ و گوگل عکاسی HDR، حالت پیش‌فرض است و سرعت عکاسی HDR در آن‌ها تقریبا با سرعت عکاسی استاندارد تفاوتی ندارد.
دقت و سرعت کم حسگر اثر انگشت
در گذشته برای هر بار باز کردن قفل گوشی خود باید رمز یا الگویی را وارد می‌کردیم و این موضوع برای بسیاری از افراد اصلاً خوشایند نبود؛ مخصوصاً زمانی که در طول روز بارها و بارها می‌خواستیم از گوشی استفاده کنیم؛ اما امروزه اکثر گوشی‌ها حتی گوشی‌های ارزان‌قیمت دارای حسگرهای اثرانگشت حساس و سریع هستند که با استفاده از آن‌ها می‌توانید در کسری از ثانیه قفل گوشی خود را باز کنید؛ البته برخی از گوشی‌های قدیمی نیز مانند موتورولا ماتریس که در سال ۲۰۱۱ عرضه شد نیز پشت خود حسگر اثر انگشت داشتند؛ اما سرعت و دقت این حسگرها در مقایسه با حسگرهای امروزی اصلاً خوب نبود.
امروزه اکثر گوشی‌ها مجهز به حسگر اثر انگشت و فناوری تشخیص چهره هستند که با بهره‌مندی از آن‌ها می‌توانید قفل گوشی را در سریع‌ترین زمان باز کنید و این فناوری‌ها حتی در گوشی‌های ارزانی مانند نوکیا ۲.۴ با قیمت نزدیک به ۳ میلیون تومان وجود دارد. علاوه بر حسگرهای فیزیکی اثر انگشت که دقت و سرعت بالایی دارند، حسگرهای اثر انگشت زیر نمایشگر نیز عملکرد مناسبی از خودشان نشان می‌دهند. حسگرهای اثر انگشت میتوانند علاوه بر باز کردن قفل گوشی، برای ورود به حساب کاربری در اپلیکیشن‌ها و وب‌سایت‌ها نیز استفاده شوند. در برخی از گوشی‌های جدید امکان قفل کردن برخی از فایل‌ها و ورود به آن‌ها با حسگر اثر انگشت نیز امکان‌پذیر است.
در این مقاله سعی کردیم تعدادی از مهم‌ترین مشکلات گوشی‌های قدیمی را که در گوشی‌های جدید برطرف شده‌اند، بیان کنیم. اگر به نظر شما گوشی‌های قدیمی مشکلات مشابه دیگری نیز داشته‌اند که در گوشی های جدید دیده نمی‌شوند، آن‌ها را با ما در میان بگذارید.