پایان عمر گوشی‌های هوشمند؟ طراح ارشد ایرانی در متا پاسخ می‌دهد
آیا روزی می‌رسد که گوشی خود را در خانه بگذاریم و همه‌چیز را با عینک هوشمند مدیریت کنیم؟ محمد سیار از شرکت متا، به این سوال زومیت پاسخ می‌دهد.
بسیاری معتقدند عینک‌های هوشمند با پیشرفت پردازنده‌ها، نمایشگرها و دوربین‌ها، روزی می‌توانند به‌طور کامل جایگزین گوشی‌های هوشمند شوند. اما آیا واقعاً چنین آینده‌ای در انتظار ما است؟ زومیت در مصاحبه‌ای با محمد سیار، طراح ارشد ایرانی در شرکت متا، این سناریوی هیجان‌انگیز را بررسی کرده است.
محمد سیار که سابقه‌ای طولانی در حوزه‌ی طراحی دارد و نزدیک به دو سال در متا مشغول به کار است، معتقد است که عینک هوشمند قرار نیست ما را کاملا از گوشی بی‌نیاز کند؛ هرچند فرم‌فکتورها قطعاً دستخوش تغییرات بزرگی خواهند شد و شاهد ایده‌های جدیدی خواهیم بود. او در این باره می‌گوید:
من بسیار مشتاقم نتیجه همکاری جانی آیو (طراح ارشد سابق اپل) و سم آلتمن (مدیرعامل OpenAI) را ببینم که گفته‌اند در حال طراحی دستگاهی با فرم فکتوری کاملاً جدید هستند.
با این حال، او تأکید می‌کند که کاربردهای اصلی این دو دستگاه متفاوت است و به همین دلیل، عینک‌های هوشمند جایگزین کاملی برای موبایل نخواهند بود. به گفته‌ی سیار، این دو پلتفرم قرار است در کنار یکدیگر به تکامل برسند، نه اینکه یکی دیگری را حذف کند.
انتقال تجربه‌ها، نه حذف دستگاه‌ها
نکته‌ی کلیدی از نظر طراح ارشد متا، «انتقال کاربردها» به پلتفرم جدید است. او معتقد است بسیاری از کارهایی که امروز با گوشی انجام می‌دهیم، در آینده با عینک‌های واقعیت افزوده (AR) تجربه‌ی بسیار بهتری ارائه خواهند داد. سیار برای روشن‌تر شدن این موضوع، مثال جالبی را مطرح می‌کند:
وقتی مسیریابی را روی یک عینک واقعیت افزوده تجربه کنید، استفاده از نقشه روی گوشی برایتان کاری غیرطبیعی و حتی مضحک به نظر می‌رسد؛ زیرا تجربه AR بسیار به نحوه‌ی مسیریابی ما در دنیای واقعی نزدیک‌تر است.
او این فرآیند را به رابطه‌ی تلفن‌های ثابت و موبایل یا دوربین‌های آنالوگ و دیجیتال تشبیه می‌کند؛ با ظهور پلتفرم جدید، پلتفرم قدیمی به‌طور کامل از بین نرفت، بلکه کاربردهای آن محدودتر و تخصصی‌تر شد.
نبرد با فیزیک: چالش اصلی استقلال عینک‌های هوشمند
اما آیا ممکن نیست به نقطه‌ای برسیم که اگر عینک همراهمان بود، بتوانیم با خیال راحت گوشی را در خانه بگذاریم؟ سیار این سناریو را از نظر تئوری ممکن می‌داند، اما پیاده‌سازی آن را یک چالش فنی فوق‌العاده دشوار توصیف می‌کند. او می‌گوید این کار نیازمند آن است که «مهندسی، یک نبرد تمام‌عیار با قوانین فیزیک را آغاز کند.»
جا دادن یک پردازنده‌ی قوی، ماژول سیمکارت و از همه مهم‌تر، یک باتری قدرتمند در فریم سبک یک عینک، بدون اینکه وزن و حرارت آن غیرقابل تحمل شود، بزرگ‌ترین مانع پیش روی این ایده است.
البته چالش‌ها تنها به سخت‌افزار ختم نمی‌شوند. محمد سیار به دو نکته‌ی مهم دیگر نیز اشاره می‌کند:
اول اینکه عینک یک وسیله‌ی کاملاً شخصی است؛ برخلاف گوشی‌های هوشمند که طراحی تقریباً یکسانی دارند، عینک‌ها شدیداً تحت تأثیر سلیقه‌ی شخصی و مد هستند. موفقیت عینک «متا ری‌بن» مدیون برند و استایل آن است، اما همین استایل برای همه جذاب نیست. رسیدن به یک طراحی واحد برای بازار انبوه در دنیای عینک‌ها تقریباً غیرممکن است.
مسئله‌ی بعدی، جنگ غول‌های فناوری است؛ شرکت‌هایی مانند متا که پلتفرم موبایل ندارند، از ایده‌ی جایگزینی گوشی استقبال می‌کنند تا قدرت بیشتری کسب کنند. اما اپل، گوگل و سامسونگ که بازار موبایل را در دست دارند، به این سادگی از امپراتوری خود دست نخواهند کشید و تمام تلاش خود را برای حفظ آن به کار خواهند گرفت.
سیار یادآوری می‌کند که خود گوشی هوشمند نیز یک هدف ثابت نیست و با ظهور فرم‌فکتورهای جدیدی مانند گوشی‌های تاشو، مدام در حال تکامل است. به نظر می‌رسد رقابت آینده، پیچیده‌تر از یک جایگزینی ساده و بیشتر شبیه به یک همزیستی تکاملی خواهد بود.