مصطفی سلیمان ابرهوش مصنوعی را یک «ضد هدف» خواند و بر ساخت هوش «انسان‌گرا» تأکید کرد.

هدف بسیاری از غول‌های دره سیلیکون دستیابی به ابرهوش مصنوعی (ASI) است، بااین‌حال «مصطفی سلیمان»، مدیرعامل هوش مصنوعی مایکروسافت، نظر دیگری درباره این فناوری دارد. او می‌گوید باید از ایده ابرهوش مصنوعی اجتناب کرد و آن را یک «ضد هدف» در نظر گرفت.

مصطفی سلیمان در مصاحبه‌ای با پادکست Silicon Valley Girl گفت ابرهوش مصنوعی، یعنی هوشی که بتواند بسیار فراتر از توانایی‌های انسان استدلال کند، یک چشم‌انداز مثبت برای آینده به نظر نمی‌رسد و نباید هدف شرکت‌ها باشد. او دلیل این دیدگاه را چنین توضیح داد: «مهارکردن چنین چیزی یا همسوکردن آن با ارزش‌های انسانی بسیار دشوار خواهد بود. بنابراین این موضوع باید ضد هدف اصلی باشد.» سلیمان افزود که تیم او در مایکروسافت در تلاش است تا به‌جای ابرهوش مصنوعی یک «ابرهوش انسان‌گرا» بسازد؛ نوعی از هوش که از منافع انسان‌ها حمایت کند.

نظرات مدیرعامل هوش مصنوعی مایکروسافت درباره ابرهوش مصنوعی
مدیرعامل هوش مصنوعی مایکروسافت در بخش دیگری از صحبت‌های خود، به یک بحث فلسفی مهم در این حوزه پرداخت. او نسبت‌دادن هرگونه آگاهی یا وضعیت اخلاقی به هوش مصنوعی را یک اشتباه خواند. او می‌گوید: «این چیزها رنج نمی‌کشند. آ‌نها درد را احساس نمی‌کنند. آنها فقط یک مکالمه باکیفیت بالا را شبیه‌سازی می‌کنند.»

اظهارات سلیمان در تضاد کامل با برخی دیگر از رهبران این صنعت قرار دارد که نه‌تنها بر ساخت ابرهوش مصنوعی تأکید می‌کنند، بلکه معتقدند در همین دهه به آن دست خواهند یافت. «سم آلتمن»، مدیرعامل OpenAI، بارها اعلام کرده که دستیابی به هوش جامع مصنوعی (AGI)، هوشی با توانایی استدلال مانند انسان، مأموریت اصلی این شرکت است. آلتمن اخیراً گفته است که OpenAI دیگر نه‌تنها به AGI، بلکه به ابرهوش مصنوعی فکر می‌کند. او معتقد است این فناوری «رونق و رفاه را به‌شدت افزایش می‌دهد» و پیش‌بینی کرده است که اگر تا سال ۲۰۳۰ ابرهوش ظهور نکند، بسیار تعجب خواهد کرد.

«دمیس هاسابیس»، هم‌بنیان‌گذار گوگل دیپ‌مایند، نیز زمان‌بندی مشابهی ارائه داده است. او معتقد است AGI «در پنج تا ده سال آینده» قابل دستیابی خواهد بود. در مقابل این خوش‌بینی، افرادی مانند «یان لکان»، دانشمند ارشد هوش مصنوعی متا، قرار دارند. لکان معتقد است ما هنوز دهه‌ها تا رسیدن به AGI فاصله داریم. او استدلال می‌کند که نمی‌توان صرفاً با فرض «داده‌های بیشتر و محاسبات بیشتر» به هوش مصنوعی هوشمندتر دست یافت.