بهره‌برداری تروریست‌ها از فضای مجازی
رسانه‌های اجتماعی گاهی به منزله چالشی اصولی برای امنیت ملی محسوب می‌شوند. کلید پیروزی در جنگ‌های سایبری بیش از آنکه تسلط بر فضای سایبری باشد، امن‌ترکردن فضای فیزیکی آن است. شبکه‌های اجتماعی قدرتمند هستند. به‌سرعت می‌توان در آنها فعالیت را شروع کرد.تعداد افرادی که یک نفر به آنها دسترسی پیدا می‌کند، می‌تواند بسیار هیجان‌انگیز باشد.
جیمز جی‌کارافانو، معاون بنیاد هریتیج در نشنال‌اینترست می‌نویسد: «رئیس‌جمهور اوباما وقتی رکورد جدیدی در میان دنبال‌کننده‌هایی که در یک روز در توییتر به دست آمده را شکست، خبرساز شد. اما چند روز بعد کایتلین جنر در عرض چند ساعت موفق شد رکورد وی را بشکند. (البته هنوز هیچ‌کس نمی‌تواند با کیتی پری، ستاره موسیقی که بیش از 70 میلیون دنبال‌کننده در توییتر دارد، رقابت کند).
البته برای حضور در فضای آنلاین نیازی به چنین بمب‌های خبری نیست. حتی شبکه‌های اجتماعی با دسترسی بسیارکم هم می‌توانند تأثیر زیادی داشته باشند. نحوه فعالیت در این رسانه‌ها همانند ویروسی است که منتشر میشود و مجددا توسط افراد دیگر هم انتشار می‌یابد.
به‌طور مثال در سال 2010 یک ویدئو درباره کمربند ایمنی که توسط یک گروه مدافع ایمنی محلی در مناطق روستایی انگلستان منتشر شده بود، در مدت کمتر از دو هفته یک میلیون بیننده در یوتیوب داشت و تاکنون 19 میلیون نفر از بیش از 120 کشور جهان این ویدئو را دیده‌اند.
اکثر شبکه‌های اجتماعی با استفاده از قابلیتی که آن را «منحنی قدرت» می‌نامند، می‌توانند با استفاده از چند نفر معدود، فعالیت عمده‌ای در فضای مجازی داشته باشند و پیام‌های تأثیرگذاری از این راه ارسال کنند که یک مزیت بزرگ برای آنها محسوب میشود.
شبکه‌های اجتماعی یک مزیت بزرگ دیگری هم دارند و آن امکان گفت‌وگو و بحث است که وقتی گروه‌های بسیارکوچک به آن دسترسی پیدا می‌کنند اتفاق جالبی برایشان محسوب میشود. سطح مشارکت در میان اعضا موجب میشود گفت‌وگوهای سطح بالایی در حوزه‌های مختلف انجام شود. تروریست‌ها هم می‌توانند از این برتری استفاده کنند.
آنها با انتشار ویدئوهای ترسناک از اقداماتشان موجب جلب‌توجه جهان می‌شوند. افراط‌گرایان همچنین با استفاده از این ابزار اعضای گروه‌های کوچک را فریب می‌دهند، نیروهای تازه جذب می‌کنند یا دیگر کسانی که در مباحثات شرکت دارند را رادیکالیزه می‌کنند.
مایکل اشتاینباک، دستیار رئیس بخش ضدتروریسم اف‌بی‌آی در این رابطه می‌گوید: «برخی از این مباحثات و گفت‌وگوها در بخش‌های عمومی شبکه‌های اجتماعی رخ می‌دهد. اما قسمتی هم از طریق پیام‌های خصوصی صورت می‌گیرد. درحالی‌که تکنولوژی پیشرفت می‌کند، تروریست‌ها از تکنولوژی برای ارتباطاتشان استفاده می‌کنند». شکی نیست که آنها در این راه موفقیت کسب کرده‌اند.
تروریست‌ها و گروه‌های افراطی از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی برای انجام انواع فعالیت‌ها از استخدام نیرو و جمع‌آوری کمک مالی گرفته تا جمع‌آوری اطلاعات و برنامه‌ریزی برای انجام مأموریت‌ها، استفاده می‌کنند. این فعالیت‌ها منجر به اقدامات خطرناکی میشود. اما استفاده ماهرانه از اینترنت چیز عجیبی برای تروریست‌ها نیست.
اینترنت خنثی است و هیچ مزایای ذاتی‌ای برای هیچ گروه دولتی یا غیردولتی ندارد. عملیات مبارزه با تروریسم هم می‌تواند آنلاین و بر مبنای اقدامات مشابه در سیستم‌های مشابه باشد یا اینکه آنها می‌توانند از حضور آنلاین تروریست‌ها به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات این گروه‌ها استفاده کنند یا اینکه در فعالیت‌های آنلاین آنها اختلال به وجود آورند. اما چیزی که مهم است فهمیده شود این است که فعالیت آنلاین تروریست‌ها ریشه مشکل نیست.
تمرکز بر صحبت‌کردن در رابطه با ترور همانند تلاش برای کاهش تب و نادیده‌گرفتن علت عفونت است. به جای مبارزه متقارن الکترون «ما» در مقابل الکترون «آنها» – شامل سانسور گسترده، داده‌کاوی گسترده اطلاعات و تبلیغات مستمر آنلاین- بهتر است از پاسخ‌های نامتقارن که فعالیت وب آنها را فلج کند استفاده کنیم. وقتی تهدید فیزیکی کاسته میشود، تهدید آنلاین به‌صورت دایره‌وار حرکتی عصبانی خواهد داشت.