طرح «افزایش فاکتور ظرفیت نیروگاه بادی با تولید هم‌زمان هیدروژن از انرژی بادی و بهره‌گیری آن در سیکل ترکیبی بادی-پیل سوختی» با حمایت بنیاد ملی علم ایران در دانشگاه علم و صنعت ایران اجرا شد.

به گزارش ایسنا، علیرضا زاهدی، عضو هیات‌ علمی دانشگاه علم و صنعت ایران و مجری طرح «افزایش فاکتور ظرفیت نیروگاه بادی با تولید هم‌زمان هیدروژن از انرژی بادی و بهره‌گیری آن در سیکل ترکیبی بادی-پیل سوختی» درباره علت انجام این طرح، گفت: همان‌طور که می‌دانید کاهش منابع فسیلی و اثرات زیست‌محیطی آن از جمله دلایل اصلی توجه به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به حساب می‌آیند، اما به دلیل‌عدم تولید مداوم برق در نیروگاه‌های تجدیدپذیر و وابستگی شدید آنها به ساعات مختلف شبانه‌روز و فصول گوناگون سال، استفاده از سامانه‌های هیبریدی تعاملی اهمیت زیادی دارد. از منابعی که به شرایط جغرافیایی وابستگی ندارند و در هر زمان امکان تولید برق دارند، می‌توان به راکتورهای هسته‌ای، سامانه‌های احتراقی شامل سوخت‌های فسیلی و زیستی و همچنین پیل سوختی اشاره کرد که در این تحقیق از پیل سوختی استفاده شده است.

این دانش‌آموخته مهندسی پلیمر(صنایع پلیمر) درباره مزایای استفاده از پیل سوختی، توضیح داد: پیل‌های سوختی بهترین و مناسب‌ترین سامانه هیبریدی تعاملی در نیروگاه‌های تجدیدپذیر هستند. در میان انواع مختلف پیل‌های سوختی، پیل‌های سوختی غشائی به دلیل دمای عملکرد پایین مناسبترند و در این تحقیق، از این پیل سوختی استفاده شده است.

زاهدی تصریح کرد: در این طرح، قسمتی از برق پانل بادی صرف تولید هیدروژن و ذخیره‌سازی به کمک واحد الکترولیزکننده غشایی شده‌ است. با این کار در ساعات پیک مصرف که جریان باد گاهی از اوقات وجود ندارد، برق شبکه به کمک مصرف هیدروژن در پیل سوختی غشایی تأمین می‌شود.

وی در ادامه بیان کرد: در بخش دیگری از این تحقیق، پانل بادی صرفاً به منظور تأمین برق واحد الکترولیزکننده و ذخیره‌سازی هیدروژن استفاده شده و در نهایت به کمک پیل سوختی غشایی، برق پایداری در کل شبانه روز تأمین می‌شود که در این حالت دیگر انرژی مورد نیاز وابسته به جریان تجدیدپذیر بادی با نوسانات مختلف نیست.

این پژوهشگر در ادامه گفت: همچنین در این طرح، پس از راه‌اندازی سامانه هیبریدی، پایداری شبکه و افزایش فاکتور ظرفیت توربین بادی و به طور کلی موارد فنی به طور کامل بررسی شده است.

زاهدی ادامه داد: با استفاده از نتایج این تحقیق می‌توان انرژی برق مناطق بادخیز ایران را تأمین کرد. با اینکه نمونه آزمایشگاهی این تحقیق در دانشگاه علم و صنعت ساخته شد، اما برای شرایط تست عملیاتی مجبور بودیم که از تونل باد استفاده کنیم. در صورتی که برای داشتن پاسخ‌های واقعی، باید منطقه‌ای را به عنوان مدل انتخاب کرده و نمونه را در آن منطقه قرار دهیم، اما این امکان وجود نداشت و در نهایت تست‌های لازم با تونل باد که باد مصنوعی دارد، انجام شد.

به نقل از معاونت علمی ریاست جمهوری، وی اضافه کرد: علاوه بر مسائل ذکر شده، مشکل تأمین آب هم داشتیم، چرا که برای تولید هیدروژن باید از آب شیرین منطقه استفاده کرد و پیل سوختی برای آنکه به خوبی عمل کند، نیاز به ذخیره هیدروژن دارد. این موضوع هم از چالش‌های مهمی بود که اگر حل نمی‌شد، طرح با شکست مواجه می‌شد.

زاهدی در پایان خاطر نشان کرد: هدف در این طرح، استفاده از پیل سوختی در منزل مسکونی بود که تابع شرایط باد نباشد و برق تولید کند، اما مشکل برق مستقیم هم پیش روی انجام این طرح بود که برای حل آن، باید از «اینورتر» استفاده می‌شد. در مجموع می‌توان گفت که این طرح، یک طرح کم نظیر در دنیاست که به تأمین برق واحدهای مسکونی کمک می‌کند.