یک کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات بر این باور است در تهدیدات سایبری بخشی که باید به آن توجه شود رسانه‌های رسمی هستند و هرچه قدر فضای اطلاع رسانی بازتری ایجاد کند مخاطب کمتر به سوی شبکه‌های اجتماعی می رود و اگر رسانه‌های کلان یک سویه به موضوعات نگاه کنند ناخودآگاه مخاطب بخش دیگر اطلاعات را مشاهده می‌کند و در نهایت به شبکه های اجتماعی، پیام رسان‌ها و فضای مجازی پناه می‌برد که ممکن است خیلی از اطلاعات صحیح و قابل تشخیص نباشد.

کیوان نقره کار- کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات- در گفت‌وگو با ایسنا، درباره انواع تهدیدهای سایبری اظهار کرد: تهدیدات سایبری را از چند منظر می‌توان دسته بندی کرد به طور مثال تهدیداتی هستند که نگاه اقتصادی دارند یعنی سعی می کنند با کلاهبرداری های اینترنتی، باج افزارها و گروگان گرفتن اطلاعات و مواردی از این دست به نتایج اقتصادی برسند.

وی افزود: همچنین برخی تهدیدات رسانه‌ای هستند که مدل‌های فرهنگی پیدا می‌کنند و درصدد هستند آداب و فرهنگ کشورها را تغییر دهند که می‌توان در این موارد به موضوعات سیاسی و امنیتی هم اشاره کرد. بنابراین تهدیدات سایبری دسته بندی‌های مختلفی دارد. همچنین می‌توان از دید مخاطب هم دسته بندی کرد یعنی گاهی اوقات تهدیدات صرفا کسب و کارها و بخشی دیگر نظامی و امنیتی را هدف می گیرد.

این کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه بیشتر افرادی که در فضای مجازی در معرض حملات سایبری قرار می گیرند کسانی هستند که بیشترین حضور را در این فضا دارند، تشریح کرد: بنابراین به نظر می‌رسد که نوع تهدیدات بر اساس مخاطبان به گونه‌ای طراحی شده تا افرادی که فعال این حوزه هستند بهتر تحت تاثیر قرار بگیرند، اما یک جایی برعکس است یعنی کسی که کاملا دور از فضا و خیلی هم نسبت به آن آگاهی ندارد می‌تواند بیشترین تاثیر را بگیرد؛ بنابراین دو طرف طیفی که بیشترین و کمترین حضور رو دارند می‌توانند بیشترین تأثیر را بگیرند.

نقره کار افزود: این تأثیرات می‌تواند فرهنگی، سیاسی، نظامی و امنیتی باشد چراکه عموم مردم در این فضا به عنوان یک فضای خبر رسانی، کسب اطلاعات مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی استفاده می‌کنند، بنابراین طبیعی است مخاطبانی که نگاه تأثیر گذاری دارند از این زمینه بهره بگیرند. ارائه دهنده‌های اپلیکیشن‌های فضای مجازی در حوزه پیام رسان یا شبکه‌های اجتماعی همیشه سعی می‌کنند که امنیت حریم خصوصی مخاطبان خودشان و امنیت اطلاعات را به حداکثر برسانند. البته به هر حال با توجه به ابزارهای سخت افزاری و نرم افزاری یک سری مدل‌های رفتارهای مبتنی بر شبکه‌های اجتماعی که رفتارهای انسانی هستد، قابل رصد و ارزیابی است؛ بنابراین کسانی که در این زمینه فعالیت می کنند ناخودآگاه یا خودآگاه به نوعی شناسایی می شوند به خصوص اگر با هویت‌های واقعی شان حضور داشته باشند.

لزوم بهبود آگاهی و سواد کاربران در زمینه فضای مجازی

وی در ادامه صحبت هایش تأکید کرد: آگاهی و سواد کاربران در زمینه فضای مجازی باید بهتر شود، البته نکته بسیار مهم سرعت تکنولوژی است. از آنجایی که اطلاعات، ارتباطات و اپلیکیشن ها از طریق تلفن همراه به راحتی در اختیار همه قرار گرفته سرعت تکنولوژی می طلبد تا قانونگذاران و سیاست‌گذاران هم با همان سرعت اقدامات لازم را انجام دهند در غیر این صورت فناوری راه خود را پیدا می‌کند. همچنین در سطح بالادستی در هر کشوری باید یک سری آموزش ها و فرهنگ سازی ها نسبت به موضوعاتی که در جامعه است در نظر بگیرند. بخش دیگری که باید به آن توجه شود رسانه‌های رسمی هستند. در واقع رسانه‌های رسمی مانند رادیو و تلویزیون هر چه قدر فضای اطلاع رسانی بازتری را ایجاد کنند مخاطب کمتر به سوی شبکه‌های اجتماعی می رود. اگر رسانه های کلان یک سویه به موضوعات نگاه کنند ناخودآگاه مخاطب بخش دیگر اطلاعات را مشاهده می کند و در نهایت به شبکه‌های اجتماعی، پیام رسان ها و فضای مجازی پناه می برد که ممکن است خیلی اطلاعات صحیح و قابل تشخیص نباشد.

این کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت: آنچه که مهم است این است صاحبان پلتفرم ها امنیت اپلیکیشن را بتوانند فراهم کنند چراکه حریم خصوصی برایشان بسیار مهم است. به هر حال پشتیبانی‌گیری داده ها، سرورهای قدرتمند و دارای امنیت بالا، دانشی که در تکنولوژی استفاده می‌شود، بهره گیری از متخصصینی که نسبت به مسائل روز آگاه و با تجربه هستند بسیار مهم است و باعث می شود صاحبان اپلیکیشن‌ها بتواننند محافظت بیشتری در برابر تهدیدات سایبری در نظر بگیرند. اما گاهی اوقات بدون اینکه یک کاربر یا مصرف کننده بداند دچار خطاهایی که حاوی اطلاعات مهم بوده و ممکن است مشکل و چالش هایی را ایجاد کند، شود. بازهم این موضوع به دو طرف طیف باز می گردد که نیازمند اطلاع رسانی و آگاهی بخشی از سوی خود صاحبان مربوطه است.

نقره کار بر تعامل بین دولت، شرکت‌ها و کاربران برای دفاع سایبری اشاره کرد و افزود: در بسیاری از کشورهای دنیا شرکت و دولت‌های این کشورها تعاملاتی برقرار می‌کنند که می‌تواند مبتنی بر سرورهای اختصاصی و داده‌هایی که در داخل کشور است برای رعایت امنیتشان اقدامات و تعاملاتی انجام دهند، اما نیازمند پروتکل‌های جهانی است. یعنی کشورها باید یک سری مجوزهای بین‌المللی یا از اعتبارات جهانی برخوردار باشند.