باید و نبایدهای ادغام شرکت‌های اینترنتی
علی توسلی
نایب رئیس کمیسیون اینترنت سازمان نصر
قبل از هر چیز منطقاً در کشوری که از قوانین بازار و تجارت آزاد تبعیت می‌کند، اتخاذ تصمیم درباره چگونگی تداوم کار هر شرکتی در اختیار خود آن شرکت است که بخواهد با شرکتی دیگر شریک شود یا اینکه شرکتی را بخرد و روند ادغام شرکت‌ها در سطح بین‌المللی نیز متداول و جاری است. در مورد شرکت‌های FCP و Servco و…… که دارای مجوز خاص با تعاریف معین هستند و موضوع روز است نیز باید گفت همان‌طور که ریاست سازمان نظام صنفی کشور نیز اعلام کرده‌اند منطقاً باید از فرآیند ادغام شرکت‌ها استقبال کرد و شروع آن را به فال نیک گرفت. ولی اگر توجه کنیم در کمی بیش از یک سال گذشته، حدود هزار مجوز قبلی ابطال و 17 مجوز FCP هریک با ارزش 20 میلیارد تومان، بیش از 5 مجوز MVNO هریک حدود 5 میلیارد تومان و حدود 50 مجوز Servco هر یک به ارزش 2 میلیارد تومان صادر شده است. همچنین سه مجوز فرکانس جهت راه‌اندازی LTE به ارزشی شاید حدود 500 میلیارد تومان صادر شد که به دلایلی هنوز روند عملیاتی شدن تجارت جدیدی روی این مجوزها به‌طور جدی فعال نشده است(گفتنی است که تمام ارقام، تقریبی هستند ولی نه دور از واقعیت). از سوی دیگر اعتراض صاحبان مجوزهای قبلی این بود که ابطال مجوزها میزان بیکاری را در این حوزه گسترش داده است.
از نظر من تعداد مجوزهای صادر شده، تناسبی با نیاز‌ها و ابعاد تجارت این حوزه نداشته است و اکنون نیز گر چه ادغام شرکت‌ها پدیده مبارکی است و می‌توان امیدوار بود که با افزایش امکان سر مایه‌گذاری بیشتر و ترکیب توانمندی‌ها به رشد حوزه کمک کند ولی دستگاه‌های نظارتی باید مراقبت کنند که تکلیف مجوز‌هایی که صادر کرده‌اند، چه خواهد شد؟ و مهمتر اینکه ادغام شرکت‌ها صرفاً در جهت سودآوری بیشتر صورت نگیرد و سبب توسعه بیکاری در حوزه نشود. به‌عنوان نمونه شرکت‌های مطرح شده در ادغام اخیر هر یک حدود 500 پرسنل و تصور می‌کنم که بالای هزار نمایندگی در کشور دارند که اگر متوسط پرسنل نمایندگان را 5 نفر حساب کنیم، حدود 5000 خانواده از این طریق ارتزاق می‌کنند. آیا با ادغام این شرکت‌ها چه حجم از این پرسنل و نمایند گان بیکار خواهند شد؟ آیا دوره حفاظتی برای این نیروها و تجارت‌های مرتبط وجود خواهد داشت؟ و بعلاوه در صورت تشکیل دو یا سه شرکت بزرگ از ترکیب بزرگان حوزه، تکلیف سایر مجوزهای FCP و servco چه خواهد شد؟ و مهمتر اینکه آیا امکانات زیرساختی مناسب در راستای جهش مجموعه‌هایی که می‌تواند شکل بگیرد، در اختیار آنها قرار خواهد گرفت که بتوانند بدون محدویت‌های موجود واقعاً به سطح اپراتور معنادار حر کت کنند. به‌هرحال در نظر گرفتن این نکات به نظر می‌رسد وظایف نهاد‌هایی نظارتی و حاکمیتی باشد و امیدوارم که به تک تک این دغدغه‌ها در برنامه‌ریزی‌هایشان توجه کافی داشته باشند.